De cabaretier Theo Maassen zei eens: “Een optimist is een slecht geïnformeerde pessimist.” Zo zie en voel ik dat ook: je wordt in de rol van een (steeds afgewezen) solliciterende uitkeringstrekker vanzelf een pessimist of nog pessimistischer, mocht je al niet een beroeps-pessimist zijn. Je kruipt (noodgedwongen) in de rol van “startende ondernemer” en je wordt vanzelf een optimist.

Voor eenmalig vijftig euro verandert je leven totaal bij de Kamer van Koophandel. Je hoeft alleen maar jezelf als eenmanszaak in te schrijven en bij Vistaprint ‘gratis’ visitekaartjes te bestellen. Je krijgt direct je BTW-nummer, daarna even naar de bank voor een bankrekening. Je houdt je facturen bij met een spreadsheet voor de BTW-aangiften en je debiteurenbewaking, website erbij en hoppa, gaan met die banaan. Het applaus en de bewondering in je omgeving komen je tegemoet.

Tsjongejonge, wat een lef! Je door de vele afwijzingen gedaalde eigenwaarde groeit weer. Zo begon het eerlijk gezegd bij mezelf ook op 2 december 1994. Hier spreekt dus een ervaringsdeskundige. :-)

Niemand wil zich rot voelen, behoudens (meestal manipulerende) personen die daar emotioneel voordeel uit willen slaan, die zwelgen in hun zelfmedelijden. Dat kan soms best wel eens lekker zijn. Zeker als je favoriete muziek, zoals bij mezelf: Pink Floyd of Secret Garden, op de achtergrond meerdere nostalgische gevoelens oproept.

Als de angst van afwijzing je grootste angst is, is solliciteren doorgaans een vorm van masochisme. Sommigen hebben de innerlijke onbewuste overtuiging “ik ben niet goed genoeg” en anderen weer “ik wil geen loser zijn”. Met name de burn-out gevoelige perfectionisten, de wereldverbeteraars die voor zekerheid gaan en de ijdele strebers die niet willen verliezen zijn hier zeer gevoelig voor. Je laten afwijzen is niet leuk, maar kan ook weer een leuke uitdaging zijn. Dat is de kick bij een optimist, die kijkt naar de omwegen en onbenutte mogelijkheden.

Om het ego van de zelf gecreëerde optimist verder op te krikken, gaan sommige getransformeerde pessimisten de rol van de optimistische tsjakkaa ondernemer spelen. Ze gaan (dure) cursussen en seminars volgen in het binnen- en buitenland. Boeken kopen zoals: “Zo verkoop je je eigen schoonmoeder nog” tot en met “Het miljonairsbrein ontrafeld”, boeken die ik overigens ook allemaal heb gelezen, want ik wil graag bijblijven als ik mijn blogjes schrijf. :-)

Bij mijn bezoeken op de Open Coffees en andere netwerkbijeenkomsten in Nederland, maar ook bijvoorbeeld bij “de dag van de zelfstandige”, georganiseerd door het PZO, kom ik regelmatig “ondernemers” tegen die nog steeds “zeilen op de wind van gisteren”. Mooi weer spelen, teren op de (vergane) oude roem, opleidingen en glorie. En in combinatie met de bovengenoemde cursussen en seminars, doorgaans goed gekleed hun “authenticiteit” in stand houden.

Omdat ik best wel brutale en confronterende vragen stel, heb ik meestal al snel door dat deze ”startende ondernemers” een WW-uitkering en/of een levenspartner met een goed betaalde baan hebben. Dus relatief gezien minder financiële zorgen. De aardappel in de keel verdwijnt meestal al snel na het ik-ben-betrapt-gevoel. Dat maakt een kennismakingsgesprek voor mij toch aangenamer en losser.

De stelling: een optimist is een slecht geïnformeerde pessimist.

Als ik met mijn, van nature (soms weleens overdreven) optimistische gedrag, deze ”ondernemers” bestook met de vele mogelijkheden van mijn concepten, zoals Hybride Ondernemen, dan komt de ware pessimistische aard van deze gecreëerde optimisten weer boven drijven.

Want de eenmanszaak is voor deze personen vaak een (reparatie)middel naar de buitenwereld om (nog) iets voor te stellen. En zeker niet om je door een buitenstaander te laten vertellen, dat je een keuze hebt gemaakt, die op een andere manier veel beter zou kunnen werken. Dat voelt ook als een afwijzing. Ze wijzen nu zichzelf af uit angst om weer afgewezen te worden.

Ze waren tijdelijk even een optimist, omdat ze slecht geïnformeerde pessimisten waren. Ze doen alleen wat de rest van de wereld ook doet. Conformistisch gedrag. Je kan niet iets zijn, wat je niet bent. Dat gaat op den duur wringen (een identiteitscrisis).

Als je iets doet in je leven om te vermijden, dan zal dat wat je vermijdt, juist weer op je pad komen. De paradox van het leven.

Want ZZP’ers of freelancers met een groot ego (mismatchers) worden zelden mijn klanten, wel personen die op een pragmatische manier veiligheid zoeken. En niet verkeerd zuinig bezig zijn. Alleen zij die het groter geheel willen zien. En dat kan een pessimist meestal niet. Die zoeken spijkers op laag water.

Laat je door mij niet afwijzen. ;-)