Regelmatig krijg ik mensen aan de telefoon die de volgende opmerking tegen mij maken: “… Maar dan ben ik toch geen ZZP’er of ondernemer meer? Je moet toch eigenaar van je bedrijf zijn?” Mijn reactie terug naar deze mensen: “Is het niet verstandiger om daar even mee te wachten tot het veiliger voor je is?”
Je gaat toch ook niet schaatsen op ijs wat veel te dun is?
De cabaretier Theo Maassen zei eens: “Een optimist is een slecht geïnformeerde pessimist.” Zo zie en voel ik dat ook: je wordt in de rol van een (steeds afgewezen) solliciterende uitkeringstrekker vanzelf een pessimist of nog pessimistischer, mocht je al niet een beroeps-pessimist zijn. Je kruipt (noodgedwongen) in de rol van “startende ondernemer” en je wordt vanzelf een optimist.
Sommige ZZP’ers en freelancers nemen zichzelf (onbewust) in de maling. Je kan het een vorm van zelfbedrog noemen. Het kan ijdelheid, onwetendheid, naïviteit, identificatie, een issue met je ego of het verkeerd interpreteren van het woord ‘ondernemerschap’ zijn? Of is het een illusie? In dit artikel leg ik uit waarom.